Αν θέλουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, θα πρέπει να δουλέψουμε πολύ περισσότερο από τους άλλους
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν περνούν τη ζωή τους κάνοντας αυτό που αγαπούν, αλλά κάνοντας αυτό που τους λένε οι άλλοι ότι πρέπει να κάνουν ή αυτό που τους συμβουλεύουν οι γονείς ή οι φίλοι τους. Το να κάνουμε αυτό που αγαπάμε θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως προνόμιο και όχι ως προσδοκία, και να αρχίσουμε να προσπαθούμε άμεσα για να το υλοποιήσουμε.
Πίσω από το θυμό κρύβεται πάντα ο φόβος
Κάθε φορά που υποφέρουμε, ιδίως για μεγάλα χρονικά διαστήματα, πιστεύουμε ότι φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας, κάτι που μισούμε. Αν ξεπεράσουμε αυτό το συναίσθημα, θα δούμε ότι πίσω από αυτό το μίσος κρύβoνται θυμός και σίγουρα κάτι που έχουμε κρατήσει μέσα μας για πάρα πολύ καιρό.
Πίσω από όλα αυτά όμως, κρύβεται πάντα ο φόβος. Ο φόβος της απώλειας. Ο φόβος της τρωτότητας. Ο φόβος να αφεθούμε. Αν καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε αυτό το φόβο, θα αντικρίσουμε την ανέμελη σκιά» του, που είναι η συμπόνια. Και θα καταφέρουμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Οι καθημερινές μας συνήθειες διαμορφώνουν το μελλοντικό εαυτό μας
Αυτό που κάνουμε σήμερα είναι άλλο ένα βήμα προς τον άνθρωπο στον οποίο θα εξελιχθούμε αύριο. Όταν αυτή η πράξη επαναλαμβάνεται για μια εβδομάδα, αρχίζουμε να «ξύνουμε» την επιφάνεια της αλλαγής. Όταν η ίδια πράξη επαναλαμβάνεται για ένα μήνα, αρχίζουμε να παρατηρούμε μια μικρή διαφορά. Όταν επαναλαμβάνεται για ένα, δύο ή πέντε χρόνια, μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να μην αναγνωρίζουμε πλέον τον εαυτό μας. Έχουμε αλλάξει τελείως.
Ας μην υποτιμάμε λοιπόν τη δύναμη κάθε μικρής συνήθειας, την οποία επαναλαμβάνουμε για καιρό. Καλώς ή κακώς, οι συνήθειές μας καθορίζουν αυτό που τελικά θα γίνουμε.
Τα συναισθήματα χρειάζονται εξάσκηση
Η λέξη ”εξάσκηση” είναι κυρίως συνυφασμένη με πρακτικές δεξιότητες, όπως, για παράδειγμα, το πιάνο ή το τένις. Το θέμα όμως είναι ότι και το συναισθηματικό ποιόν μας χρειάζεται εξάσκηση. Μπορούμε να εξασκηθούμε στην ταπεινότητα, στη συγχώρεση, στην αυτοεπίγνωση και στο χιούμορ, όπως μπορούμε κάλλιστα να εξασκηθούμε στο θυμό, στη μνησικακία, στο δράμα και στις συγκρούσεις. Ο συναισθηματικός εαυτός μας είναι μια αντανάκλαση των πραγμάτων στα οποία εξασκούμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα. Δε γεννηθήκαμε εκνευρισμένοι. Απλώς έχουμε εξασκήσει αυτό το συναίσθημα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι, ας πούμε, τη χαρά.
Τα κατορθώματα δεν προσφέρουν ποτέ την ίδια ικανοποίηση με τη διαδρομή αυτή καθαυτή
Είναι διαφορετικό να θέτουμε ένα στόχο και να ζητάμε τη βοήθεια των άλλων για να τον πετύχουμε και τελείως διαφορετικό να θυσιάζουμε τη δική μας ευεξία και την ευεξία των γύρω μας για χάρη αυτού του στόχου και της επίτευξής του.
Η αγαλλίαση, στο τέλος, δεν αξίζει ποτέ τη συναισθηματική ταλαιπωρία που απαιτείται για να φτάσουμε εκεί. Αν δεν μπορούμε να χαρούμε τη διαδρομή μαζί με τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, τότε ο απώτερος σκοπός δεν έχει κανένα νόημα.
Πηγή: www.businessinsider.com
Στέλλα Χαμακιώτη
