Η κοιλάδα του Λίγηρα φημίζεται για τα εντυπωσιακά κάστρα της, όμως δύσκολα θα βρεθεί κάποιο με διασημότερο ιδιοκτήτη από τον Κριστιάν Λουμπουτέν. Ο δημιουργός υποδημάτων-φετίχ με τις χαρακτηριστικές κόκκινες σόλες, τα οποία λατρεύουν γυναίκες όπως η Νικόλ Κίντμαν, η πριγκίπισσα Καρολίνα του Μονακό και η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας, ανακάλυψε το δικό του παράδεισο στην περιοχή Βαντέ της δυτικής Γαλλίας. Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό κάστρο το οποίο ανήκε –με ορισμένα διαλείμματα– στην οικογένεια του συνεταίρου του Λουμπουτέν, Μπρούνο Τσάμπερλεϊν. Οι δύο συνεργάτες διαμένουν εκεί για περισσότερα από 20 χρόνια.
ΑΙΓΛΗ
Το εντυπωσιακό εξωτερικό του κάστρου, το οποίο χτίστηκε σε διάστηµα πέντε αιώνων.
Ο σχεδιαστής έχει δηλώσει παλαιότερα ότι αυτό που του αρέσει περισσότερο στα παλιά σπίτια και τους κήπους είναι ότι εκεί μπορείς να νιώσεις το αποτύπωμα διαφορετικών εποχών. Με τον ίδιο τρόπο τον συναρπάζει και το δέρμα όταν έχει πλέον αποκτήσει την πατίνα του χρόνου ή του αρέσει το βελούδο όταν έχει φθαρεί ελαφρά. Με το πέρασμα του χρόνου αναδεικνύονται η ομορφιά και η αληθινή σημασία κάθε πράγματος. Του αρέσουν όμως και οι άνθρωποι με ρυτίδες. Όσο περισσότερη ζωή έχεις να επιδείξεις, τόσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία σου.
ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ
Σχεδιαστές του οίκου Garouste et Bonetti έφτιαξαν τη δεκαετία του ’80 τα ράφια της βιβλιοθήκης, η οποία στεγάζεται σε πύργο της εποχής των Σταυροφοριών.
Πολυθρόνα και υποπόδιο εποχής Καρόλου του 10ου συνδυάζονται µε τραπέζι και καθρέφτη εποχής Λουδοβίκου 15ου. Το πήλινο γυµνό γλυπτό είναι από τα αγαπηµένα του ιδιοκτήτη.
Το κάστρο ξεκίνησε να χτίζεται το 13ο αιώνα και οι εργασίες κατασκευής του ολοκληρώθηκαν πέντε αιώνες αργότερα. Η ιστορία του θυμίζει κάτι από μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο. Στη διάρκεια της τελευταίας Σταυροφορίας υπήρξε κρυσφήγετο ιπποτών –διέθετε μάλιστα και υπόγεια στοά που το συνέδεε με γειτονικό κάστρο–, ενώ κάποιος ιδιοκτήτης του, πρόγονος του Τσάμπερλεϊν, βρήκε εκεί τραγικό τέλος. Ήταν στο 1792 όταν το κάστρο κατελήφθη από Γάλλους επαναστάτες, οι οποίοι εκτέλεσαν τον βασιλόφρονα ιδιοκτήτη. Στους επόμενους αφέντες του συγκαταλέγονται ένας μυστηριώδης ταξιδιώτης αλλά και ένας διακεκριμένος βοτανολόγος. Το 1979, σχεδόν 200 χρόνια έπειτα από το χαμό του προγόνου της, η κατοικία πέρασε ξανά στα χέρια της οικογένειας Τσάμπερλεϊν.
Ξύλινες πόρτες ανοίγουν στην είσοδο προς το εσωτερικό του κάστρου.
Είναι εμφανές ότι τόσο το κάστρο, όσο και η έκταση που το περιβάλλει αποτελούν συνθέσεις ανθρώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά και κουλτούρες. Όπως έχει σχολιάσει ο Γάλλος σχεδιαστής, τώρα είναι η δική του σειρά να αφήσει το αποτύπωμά του.
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ
Με εξαίρεση το σεκρετέρ σε στιλ Regency και την ταπισερί του 16ου αιώνα, στο συγκεκριµένο σαλόνι κυριαρχούν τα έπιπλα Empire.
Η ιστορία για το πώς ο Λουμπουτέν –γέννημα θρέμμα του Παρισιού– έγινε σχεδιαστής μόδας έχει λάβει σχεδόν μυθικές διαστάσεις. Η ιστορία μιλά για μια μοιραία «συνάντηση» που είχε στο μουσείο Ωκεανολογίας του Παρισιού. Εκεί είδε την πινακίδα που θα του άλλαζε για πάντα τη ζωή: Την εικόνα μιας γόβας στιλέτο την οποία διέγραφαν διαγώνια δύο παχιές γραμμές, υπενθυμίζοντας στις κυρίες να μη φορούν μυτερά τακούνια που χαράσσουν τα ξύλινα πατώματα Έκπληκτος για την αρνητική διάσταση που εκλάμβανε κάτι τόσο όμορφο, όπως το ψηλό τακούνι, ο Λουμπουτέν ξεκίνησε να σχεδιάζει μανιωδώς παπούτσια με το όραμα κάποια μέρα να τα φτιάξει και στην πραγματικότητα. Το όνειρό του βγήκε αληθινό το 1992, όταν εγκαινίασε την πρώτη του μπουτίκ στη γαλλική πρωτεύουσα.
ΚΑΛΗ ΧΡΗΣΗ
Τα παλιά χάλκινα σκεύη µαγειρικής, που κρέµονται τακτικά στην κουζίνα, χρησιµοποιούνται καθηµερινά έως και σήµερα.
«Οι κόκκινες σόλες που χρησιμοποιώ απευθύνονται στις γυναίκες που τους αρέσουν ο χορός και το φλερτ. Τα υποδήματα που σχεδιάζω δημιουργούνται για ευχαρίστηση. Δεν μπορείς να τρέξεις με αυτά – ίσως ούτε καν να περπατήσεις. Όποιος θέλει παπούτσια για τρέξιμο, ας αγοράσει σπορτέξ! Άλλωστε, είναι καλύτερα μια γυναίκα να δείχνει όμορφη με μπαλαρίνες, παρά να μην μπορεί να ισορροπήσει στα ψηλοτάκουνά της», έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο style.com.
Ο διάσημος σχεδιαστής μοιράζει πλέον το χρόνο του μεταξύ του διαμερίσματός του στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, στο εξοχικό του στην Αίγυπτο και φυσικά στο κάστρο του στη γαλλική εξοχή. Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, ανάμεσα σε πυκνό δάσος αλλά και καταπράσινες πλαγιές, ξεχειλίζει από τις μυρωδιές της δάφνης και της μανόλιας. Τριαντάφυλλα, γιασεμιά, ίριδες, αμπέλια και βότανα ανθούν στο κτήμα γύρω από τον πύργο. Ο Λουμπουτέν, άλλωστε, είχε ασχοληθεί αρχικά με το σχεδιασμό κήπων και παραδέχεται ότι οι καλλιέργειες και η κηπουρική αποτελούν τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του.
Χειροποίητα έργα ζωγραφισµένα πάνω σε κοµµάτια ξύλου τη δεκαετία του ’40 απεικονίζουν γαλλικά παράλια και κοσµούν μια γωνιά του µπάνιου.
Όταν είδε για πρώτη φορά το κάστρο, ήταν σχεδόν ερειπωμένο, χωρίς κήπο –υπήρχαν μόνο μερικά όμορφα δέντρα, κέδροι από τον Λίβανο και μεγάλες ιτιές. Σχεδίασε όλους τους κήπους από το μηδέν, επωφελούμενος και από τις πολύτιμες συμβουλές του φίλου του Λουί Μπενέκ, που είναι αρχιτέκτονας τοπίου. Παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως οι κήποι ιαπωνικού τύπου ταιριάζουν καλύτερα στην Ιαπωνία και οι αγγλικού στην Αγγλία, δημιούργησε έναν κήπο με φυτά από όλο τον κόσμο. Υπάρχουν κάκτοι από την Ισπανία, συκιές από την Ελλάδα, ίριδες από την Ιταλία, φοίνικες από την Αίγυπτο. Ο κήπος έχει σχεδιαστεί σε πολλά επίπεδα, ούτως ώστε να είναι ορατά όσο περισσότερα σημεία του γίνεται από το εσωτερικό του σπιτιού. Έτσι δεκάδες στρέμματα πρασίνου περιβάλλουν το κάστρο, ανάμεσά τους κι ένας οπωρώνας, που περιβάλλεται από γυαλί, τον οποίο ο Λουμπουτέν χρησιμοποιεί συχνά ως ατελιέ.
Το εσωτερικό του κάστρου (chateau, όπως το αποκαλούν οι Γάλλοι) δεν υστερεί σε ποικιλία και ομορφιά. Ο σχεδιαστής δεν ενδιαφέρεται καθόλου να αγοράζει ρούχα, στα έπιπλα όμως είναι εθισμένος. Ουδέποτε αγοράζει κάτι απλώς για να γεμίσει ένα χώρο – παίρνει μόνο ό,τι του αρέσει κι έπειτα του δίνει τη θέση του στο σπίτι.
ΕΘΝΙΚ ΠΙΝΕΛΙΑ
Κλασικού στιλ γαλλικά έπιπλα κήπου «αναπαύονται» στη σκιά υφάσµατος µε το οποίο κατασκευάζονται στην Αίγυπτο τέντες για υπαίθριο φαγητό στη διάρκεια του Ραµαζανιού.
Από τα αντικείμενα που τραβούν την προσοχή είναι ένα βαλσαμωμένο αγριογούρουνο που φορά κορόνα, στο χώρο της τραπεζαρίας, η οποία μάλιστα δε διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα. Η βιβλιοθήκη φιλοξενεί έργα γαλλικής λογοτεχνίας της δεκαετίας του ’50, αλλά και συλλογή κλασικών κόμικς του Ερζέ με ήρωα τον Τεν Τεν. Σε κάθε δωμάτιο είναι εμφανή τα «λάφυρα» που έχει ανακαλύψει ο Λουμπουτέν σε οίκους δημοπρασιών, αντικερί και υπαίθρια παζάρια ανά την υφήλιο. Κάπως έτσι, στα δωμάτια συνυπάρχουν καθίσματα από την Ινδία, ντιβάνια από το Λονδίνο και σκαμπό από το Μπαλί. Στον τοίχο κάποιου σαλονιού κρέμονται σκίτσα του κάστρου από το 16ο αιώνα πλάι σε έργο τεχνοτροπίας μπατίκ, μια κιτς αφίσα τσιγάρων αλλά και μία υδατογραφία αγνώστου.
Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού του πρέπει υποσυνείδητα να έχει χαραγμένο το ακριβές σχέδιο του σπιτιού. Απόδειξη το γεγονός ότι κάποτε αγόρασε έναν παλιό πορσελάνινο πολυέλαιο από τη Βενετία –χωρίς συγκεκριμένο λόγο, νόμιζε– και όταν τον έφερε στο κάστρο συνειδητοποίησε ότι τα μπλε, άσπρα και μαύρα κρύσταλλά του ταίριαζαν με το σχέδιο της ταπετσαρίας από τη δεκαετία του ’20, που υπάρχει σε κάποιο από τα υπνοδωμάτια. Άλλωστε, ανέκαθεν επιθυμούσε τα σπίτια του να δείχνουν σαν να ανήκουν σε οικογένεια που ταξιδεύει και συγκεντρώνει αντικείμενα επί χρόνια.
Από τη Μαρία Αβραμίδου για το περιοδικό Life&Style
PHOTO: FRANCOΙSHALARD /TRISHSOUTHMANAGEMENT /TRUNKARCHIVE.COM /APEIRO
