Η βιβλιοθήκη, ως έπιπλο, πάντα κατείχε ιδιαίτερη θέση στη ζωή μου, και ιδιαίτερα στον προσωπικό μου χώρο. Αυτή την εποχή δεν έχω αξιωθεί να αποκτήσω μια σωστή βιβλιοθήκη στο μικρό μου γραφείο, το οποίο μοιάζει περισσότερο με γιάφκα τρομοκρατών, λόγω της μνημονιακής λαίλαπας. Σε όλη μου την επαγγελματική σταδιοδρομία φρόντιζα στο εργασιακό μου περιβάλλον να στήνω πίσω μου πάντα μια μεγάλη βιβλιοθήκη για να με εξυπηρετεί, ως αρχείο πρώτιστα.
Περιελάμβανε όχι μόνο αγαπημένα χρήσιμα βιβλία για έρευνες-θέματα για τα περιοδικά που εξέδιδα, αλλά και διάφορα αντικείμενα σουβενίρ, δώρα, ακόμα και ευχετήριες κάρτες από διάφορους σημαντικούς ανθρώπους με τους οποίους είχα αναπτύξει φιλική σχέση. Έως και μικρά έργα τέχνης, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ πώς κάτι παίρνει τη θέση της τέχνης στη ζωή μου, όσο απλό αντικείμενο κι αν είναι αυτό.

Κάποτε αυτή η βιβλιοθήκη pop art, αγορασμένη από μένα σε μια ευτυχισμένη στιγμή, κοσμούσε το παλιό μου γραφείο με δεκάδες τεύχη «Vοgue», «Vanity Fair» και σπάνια βιβλία. Δε νοσταλγώ, κοιτάω μπροστά και προσαρμόζομαι.

Την ίδια τακτική έχω ακολουθήσει και στο σπίτι μου, που έχω δημιουργήσει με την πρώτη ευκαιρία διάφορες βιβλιοθήκες, όπου κι αν με εξυπηρετούσε αυτό, γιατί τα βιβλία που έχω είναι άπειρα και χρειάζονται φύλαξη και ταξινόμηση. Το ίδιο και τα αντικείμενα που δυσκολεύομαι να καταχωνιάσω, αντίθετα θέλω να τα βλέπω συνεχώς εμπρός μου γιατί με εμπνέουν, μου θυμίζουν, με κάνουν να ξεχνώ.

Το τελευταίο μου πόνημα ήταν η τακτοποίηση όλων των παραπάνω στις ατέλειωτες άδειες ώρες αργίας των γιορτών, όπου ταξινομήθηκαν ανά τεύχη και ανά περιεχόμενο πολλά και διάφορα! Επίσης, διάφορα αντικείμενα έφυγαν για πάντα στο σκουπιδοτενεκέ, άλλα χαρίστηκαν και άλλα πήραν νέα θέση. Έως και μια στρογγυλή κολόνα έγινε βιβλιοθήκη και πήρε κι αυτή το ρόλο της, ενώ οι βιβλιοθήκες των παιδιών μου (που είναι μόνιμα αναστατωμένες) έχουν κι αυτές ιδιαίτερο στιλ, γιατί ήθελα να ξεφεύγουν από το βαρετό συνήθη ρόλο τους. Σας ξεναγώ ανά φωτογραφία στο δικό μου κόσμο, τον κόσμο μιας ψυχαναγκαστικής εργασιομανούς στο χώρο των media, αλλά συγχρόνως το ίδιο ψυχαναγκαστική νοικοκυρά ενός σπιτιού, που κάθε μέρα ζητάει τακτοποίηση, καθαριότητα και επιμέλεια! 

Σε πράσινο χρώμα, το γλυπτό που μου έφτιαξε η κόρη μου στην αποφοίτησή της, δίπλα σε ηλεκτρονικό art piece και φόντο σκίτσο της Coco.

Στο κάτω ράφι «thanks note» του ζεύγους Roberto & Eva Cavalli.

Αυτή η βιβλιοθήκη κάποτε ήταν ανοιχτό μπεζ χρώμα. Μου πήρε δύο μήνες από τη ζωή μου να γίνει αρκετά σκούρο καφέ. 

Τακτοποιήθηκαν βιβλία, περιοδικά, αντικείμενα αγαπημένα, έως και κάδρα κρέμασα! Φυσικά, έβαλα ειδικό σποτ φωτισμού για να βλέπω τι είναι και πού!

Στο κέντρο, λιθογραφία και αγαπημένες μου κορνίζες! Οι άντρες πάντα γκρινιάζουν για τις πολλές κορνίζες –μπορεί να έχουν και δίκιο– αλλά, Im the boss at home!